29.Kısım
Eda:Dalgamı geçiyorsunuz benimle.daha demin arkadaşım durumunu öğrenmeye gitti iyi dedi.Şimdi siz bana kaybettik onu diyorsunuz.
Doktor:Hanımefendi arkadaşınız öyle demiş olabilir ama onu 1 saat önce kaybettik.Orada bekleyenler de bunu biliyordu zaten. (der ve dışarı çıkar)
Eda:Hayır..Hayırr bu doğru olamaz.Harun Ölemez.Beni bırakamaz.(çığlıklar atarak ağlamaya başlar.)
Tolga:(edayı sakinleştirmeye çalışır.)Eda canım sakin ol
Eda:Bırak beni (serumları çıkarır.) Görücem onu gidicem yanına o ölmedi ona bir şey olmadı
Tolga:Eda bak kabullenmelisin.O yok artık
Eda:Git buradan.Görmek istemiyorum seni.Haruna gidicem ben
Tolga:Hayır olmaz seni bırakamam
Eda:(tolgaya sarılır) O yok mu artık.Beni tek başıma mı bıraktı gelmiyecek mi birdaha
Tolga:Eda yapma böyle.Hadi biraz dinlen
Hemşirede bu sırada edaya sakinleştirici yapar.Eda uyuya kalır.Tolgada odadan dışarıya çıkar.
Tolga:(gözlerinden yaşlar gelir.) Seni böyle görmeye dayanamıyorum eda.keşke bu kaza olmasaydı.Sen mutlu ol yeterdi bana
Harunda git gide iyileşiyordur.Artık normal odaya alınmıştır gözlerini açması bekleniyordur.Meldada odasındadır.
Melda:(harunun yatağının yanında oturuyordur) seni seviyorum birtanem seni edaya bırakmayacağımı söylemiştim.hep benimlesin artık.
Harun gözlerini açmaya başlar.
Harun:Neredeyim ben
Melda:Harun uyandınnn inanamıyorum
Harun:Ne oldu bana
Melda:Bomba patladı hatırlamıyor musun
Harun:Hatırlıyor gibiyim
Melda:Neyse boşver hatırlama o kötü zamanı
Harun:Eda nerede oda benimle beraberdi.
Melda:(ağlamaya başlar) Eda eda öldü
Harun:Ne diyorsun sen Melda
Melda:Kardeşim o kazadan sağ kurtulamadı
ona dediğim her şey için çok pişmanım
Harun:Eda..eda ölemez yalan söyleme
Melda:Bunları daha sonra konuşalım
Harun:Sonra falan değil şimdi ben gidiyorum edayı bulucam
Melda:Olmaz Harun ağır bir ameliyat geçirdin.Şimdi bir yere gidemezsin
Harun:Eda olmadıktan sonra hiçbir şeyin önemi yok.
Melda:(sinirli ve ağlamaklı bir şekilde) o öldü anlıyor musun öldüüüü.Her ne olursa olsun o benim kardeşimdi bunu söylemesi benim için ne kadar zor biliyor musun.Böyle bir durumda sizin aşkınızı düşünüp sizi ayırabileceğimi mi düşünüyorsun. (ağlayarak dışarı çıkar.)
Harun:O ölmedi ölemez.(yataktan kalkar.Meldanın telefonunu görür ve arkadaşına telefon açar.)
Harun:Alo Taner
Taner:Harun sesin neden öyle geliyor.
Harun:Beni dinle Taner şuan hastanedeyim sana bahsettiğim şu tehdit olayını daha hızlandır
Taner:Neyin var naptılar
Harun:Edayla tam evlenecekken telefon açıp bomba koyduklarını söylediler ve sonra bomba patladı.Ben şuan hastanedeyim.
Taner:Ya eda o nasıl
Harun:Bilmiyorum Melda bir şeyler saçmaladı ama inanmıyorum dediklerine
Taner:Ne dedi
Harun:Öldüğünü söyledi ama ona bir şey olması imkansız.O bombaya o kadarda yakın değildi arka kapıdan zaten çıkıyorduk tam.Meldanın bir oyunu olmalı bu
Taner:Buluruz onu da sen şimdi iyileşmene bak ben araştırmalara başlıyorum.
Harun:Tamam saol Taner
(telefonu kapatır)
Harun:(içses) Öldüğüne inanmıyorum eda.Kendi gözlerimle görmeden de inanmam..
Melda da edayı tamamen hayatından silmek için adım adım yol almaktadır.Sırada edayı aileye de öldü olarak göstermektir.
Melda:(ağlayarak)Anne
Türkan Hanım:Ne oldu kızım.Yoksa haruna bir şey mi oldu.
Melda:Hayır anne Harun iyi
Türkan Hanım:Ne oldu peki kızım
Melda:Anne eda
Türkan Hanım:Edaya ne oldu
Melda:Anne eda öldü
Türkan Hanım:Kızım daha sabah iyiydi.
Melda:İç kanaması varmış anne.Acil ameliyata aldılar.Kurtulamamış
Türkan Hanım elinden düşürür telefonu.Yere oturup ağlamaya başlar.
Melda:Anne anneeee (ses gelmediği için telefonu kapatır)
Melda:(içses) Üzgünüm anne bunu hepimizin iyiliği için yapıyorum.
Türkan hanımın sesini duyan ferda ve keremde hemen yanına giderler.
Kerem:Anne ne oldu neden ağlıyorsun
Ferda:(yanına gider) Anne bir şey mi oldu kimdi arayan
Türkan Hanım:Eda kaza geçirdi.
Ferda:Nee durumu nasıl
Türkan Hanım:İyiydi ama Melda aradı şimdi
Kerem:Yoksa eda ablama kötü bir şey mi oldu
Türkan Hanım:Eda ölmüş
Ferda:Ne diyorsun anne sen
Türkan Hanım:Kızımmm birtanemmm nasıl yaşarım bu acıyla ben
Keremin gözleri dolar çıkıp dışarıya ağlamaya başlar.
Ferda:(ağlar) Edaaaa
Cemil beyde ellerinde torbayla eve doğru gelirken evden gelen ağlama seslerini duyar.Hızlıca eve gelir.Dışarıda ağlayan keremi görür.
Cemil Bey:ne oldu oğlum niye ağlıyorsun
Kerem:Baba eda ablam
Cemil Bey:Yoksa bir şey mi yaptı o tolga denen çocuk edaya
Kerem:Eda ablam ölmüş
Cemil Bey:Ne diyorsun sen oğlum
Kerem babasına sarılır ve ağlamaya devam eder.Cemil beyde şok içindedir.Meldanın ise gözü hiçbir şeyi görmemektedir.Kimsenin üzülmesi umurunda değildir.Tek isteği harunun ona dönmesi edayı unutmasıdır.Ama bunun imkansız olduğunu göremeyecek kadar gözlerini nefret duygusu bürümüştür.